16/06/2012
Ο Έλληνας πολίτης προσεγγίζει τη δεύτερη εκλογική αναμέτρηση σε διάστημα 42 ημερών με διαφορετικά συναισθήματα. Την πρώτη εξέφρασε κυρίως την οργή του, τιμωρώντας με την ψήφο του το σύστημα του δικομματισμού. Οργή που εκφράστηκε είτε με την ψήφο διαμαρτυρίας, πιο δεξιά, ή πιο αριστερά, από εκεί που παραδοσιακά είχε τοποθετηθεί ο καθένας, ή με την αποχή του.
Στις προηγούμενες εκλογές πολλοί αναποφάσιστοι και οργισμένοι ψηφοφόροι, φτάσανε μπροστά στις κάλπες έχοντας αποφασίσει τι δεν θα ψηφίσουν! Κι αυτό αφορούσε κυρίως ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Από εκεί και πέρα είχαν αρκετές επιλογές. Σήμερα οι αναποφάσιστοι -σαφώς λιγότεροι – θα πλησιάσουν την κάλπη με ξεθυμασμένη οργή και περισσότερο φόβο.
Το «τείχος σιωπής» των ψηφοφόρων, που κατέγραφαν οι δημοσκοπήσεις πριν από τις προηγούμενες εκλογές δεν υπάρχει στον ίδιο βαθμό. Είναι πολλοί που «απελευθερώθηκαν» από το αποτέλεσμα των εκλογών και μπορούν πιο εύκολα πλέον να «εκτεθούν» υπερασπιζόμενοι τη μία ή την άλλη λύση, αναπαράγοντας στην πραγματικότητα το παραδοσιακό στερεότυπο δίπολο, αριστερά – δεξιά.
Υπάρχουν φυσικά και τα φρέσκα δίπολα που δυστυχώς τονίζουν την αντίθεση και όχι την σύνθεση που θα είχε ανάγκη ο τόπος. Μνημονιακοί απέναντι στους αντιμνημονιακούς στο ψευτοδίλημμα που δυστυχώς επικράτησε. Περιφέρεια εναντίον αστικών κέντρων, όπως φαίνεται από τις επιλογές των ψηφοφόρων. Αντίστοιχα, σαραντάρηδες και πάνω, κόντρα στη νεολαία. Οι αντιθέσεις που καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό και τον νικητή των εκλογών της Κυριακής. Υπάρχει όμως και ένα πιο κυρίαρχο δίπολο που δεν αποκαλύπτει καμία δημοσκόπηση. Οργισμένοι και φοβισμένοι!
Θυμίζω εδώ ότι στις εκλογές της 6ης Μαίου απείχαν περίπου 3,5 εκατομμύρια ψηφοφόροι! Κρίσιμη μάζα που εφόσον προσέλθει στις κάλπες σε μεγάλο ποσοστό, θα διαμορφώσει το τελικό αποτέλεσμα. Υποθέτω ότι απέχεις από θυμό, ή και αηδία, όχι από φόβο. Υποθέτω επίσης ότι στην πλειοψηφία τους οι απέχοντες ήταν παραδοσιακοί ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που επέλεξαν την αποχή σαν τρόπο τιμωρίας. Πως όμως έχει μετουσιωθεί – αν έχει – αυτή η οργή;
Ότι ένα μεγάλο μέρος της οργής των ψηφοφόρων που εκφράστηκε στις κάλπες της 17 Μαΐου έχει εκτονωθεί και πλέον αντικαταστάθηκε από τον φόβο, είναι δεδομένο. Το ότι οι δύο κύριοι μονομάχοι επιχείρησαν την προσέλκυση των ψηφοφόρων επενδύοντας στο ένα ή το άλλο συναίσθημα, εξίσου δεδομένο.
Είναι λυπηρό για τη δημοκρατία ότι οι επιλογές μας εκπορεύονται από την οργή, ή τον φόβο. Η αλήθεια όμως είναι ότι πίσω και από τα δύο αρνητικά συναισθήματα κρύβεται η ελπίδα. Οι οργισμένοι ψηφίζουν με την ελπίδα να ανατρέψουν, οι φοβισμένοι με την ελπίδα να διασωθούν. Εκεί που η ανατροπή και η διάσωση συναντιούνται, μπορεί να διαβάσει κανείς και το μοναδικό καλό σενάριο για το μέλλον μας. Είναι η ανάγνωση της σύνθεσης και της συνεργασίας.
Μάνος Σιφονιός